Okucia antywłamaniowe

Najczęstszą metodą stosowaną przez złodziei jest bowiem wyważenie całego skrzydła okiennego. Zdaniem policyjnych ekspertów, włamywacze rzadko wybijają szyby, bo to powoduje hałas mogący zwrócić czyjąś uwagę. Największym sprzymierzeńcem złodzieja jest tymczasem spokój. Sprzymierzeńcem tych, którzy nie chcą być okradani jest za to czas. Nie ma okna, którego nie da się wyważyć, lecz można sprawić, że jego sforsowanie potrwa kilka minut. Złodziej, któremu przez kilka minut nie udaje się wejść do środka, zazwyczaj rezygnuje.

Najważniejszym elementem zabezpieczającym okno przed wyważeniem są okucia antywłamaniowe. Szyby stanowią jedynie dodatek. Okucia to umieszczone na skrzydle okiennym rolki lub grzybkowe trzpienie, ryglujące się po zamknięciu w zaczepach zamocowanych na ościeżnicy. Okucie skutecznie uniemożliwia podważenie okna, np. łomem, w miejscu, gdzie zostało zamontowane. W fachowej terminologii podaje się, że na oknie powstaje tzw. bezpieczny punkt. Im więcej takich punktów na obwodzie okna, tym trudniej wyważyć skrzydło. Dlatego w oknie realnie utrudniającym włamanie okucia rozmieszczone są na całym obwodzie. Wersja minimum to zabezpieczenia w każdym narożniku i pod klamką. Dobre okucia zabezpieczają przed wyważeniem również okno zostawione w pozycji uchylonej.

W zależności od poziomu ochrony, okienne elementy antywłamaniowe sklasyfikowano indeksem WK, wskazującym na "odporność" przed intruzami całości skrzydła okiennego. WK wyznacza czas potrzebny na sforsowanie konstrukcji okna. Na rynku najpopularniejsze są trzy klasy rozwiązań: WK1 - okno nie do sforsowania wyłącznie przy użyciu siły mięśni (bez stosowania narzędzi); WK2 - okno, którego nie można pokonać przez 3 minuty przy użyciu prostych narzędzi (wkrętak, kombinerki, szczypce itp.); WK3 - okno, które nie poddaje się nawet metalowemu łomowi przez co najmniej 5 minut. Istnieją również wyższe klasy, jednak nie są tak popularne - są to rozwiązania przeznaczone dla specjalistów i służb specjalnych. Warto również wiedzieć, że okucia antywłamaniowe każdego typu powinny być przykręcane do wzmocnień w profilu okiennym, a nie do materiału tworzącego profil - jedynie prawidłowy montaż zapewnia ich skuteczność.

Zabezpieczenia klasy WK1

W klasie WK1 stosowane są proste okucia grzybkowe, dające podstawową ochronę. Muszą być zamontowane przynajmniej w dolnym i górnym narożniku okna od strony klamki, w środkowej części dolnego profilu skrzydła oraz w dolnym zawiasie. Ponieważ okna najczęściej wyważane są od strony, gdzie zamontowana jest klamka (w tym miejscu stawiają najmniejszy opór), w oknach

klasy WK1 stosuje się klamki zamykane na klucz. Mechanizm działa w ten sposób, że bez klucza zamkniętej klamki nie można przekręcić. Klamka powinna mieć także wmontowaną wkładkę z hartowanej stali, uniemożliwiającą rozwiercenie jej od zewnątrz. Dodatkowym zabezpieczeniem okna WK1 może być blokada unieruchamiająca uchylone skrzydło i szyby antywłamaniowe. Dwa ostatnie elementy mają duże znaczenie szczególnie w przypadku okien połaciowych, których wyważenie jest łatwiejsze, niż okien pionowych - stojąc na dachu wystarczy mocno kopnąć w ramę okienną.

Zabezpieczenia klasy WK2

Okno spełniające założenia klasy WK2 ma od siedmiu do jedenastu okuć. Zazwyczaj są to zaczepy bolcowe lub grzybkowe. Od pewnego czasu na rynku dostępne są również okucia o specjalnej, dość skomplikowanej konstrukcji - oprócz normalnych manipulacji, jak otwieranie czy zamykanie, umożliwiają odsunięcie całego skrzydła od ościeżnicy na kilka milimetrów. Takie okno można nazwać rozszczelnionym, co przydaje się podczas dłuższej nieobecności w domu. Okno, dzięki zaczepom montowanym w ramie, pomimo "otwarcia" pozostaje odporne na włamanie. Rozszczelnienie okna nie jest również widoczne z zewnątrz.

Okucia w klasie WK2 muszą wzmacniać wszystkie narożniki okna w dwóch punktach oraz środkowe punkty profilu skrzydła. Klamka z kluczem jest podobna do stosowanej w klasie WK1, a dodatkowo ma zainstalowany system zapadek uniemożliwiający manipulowanie z zewnątrz. Zabezpiecza to w pewnym stopniu przed próbami włamania metodą stosowaną przez zaawansowanych złodziei, która polega na przesunięciu elementów ryglujących okucia, co umożliwia uchylenie okna na tyle, by spróbować przekręcić klamkę na tzw. pętelkę. Na rynku są również dostępne klamki z mechanizmem akustycznym, wydające charakterystyczne dźwięki podczas prób manipulowania nimi w sposób inny, jak podczas normalnego używania. Aby dodatkowo zabezpieczyć duże okna lub np. drzwi na balkon można wyposażyć je w rygle hakowe, przypominające zamki do drzwi wejściowych. Haki kotwiczą się w zaczepach przymocowanych do ościeżnicy, skutecznie uniemożliwiając otwarcie okna z zewnątrz.

Zabezpieczenia klasy WK3

Klasa zabezpieczenia WK3 zakłada, że okno nie da się sforsować przy użyciu siły i łomu przez co najmniej 5 minut. Aby to osiągnąć, trzeba stosować najlepsze rygle i rozmieszczać je bardzo gęsto - we wszystkich narożnikach po dwa lub w większych oknach cztery i na każdym z boków profilu co najmniej po dwa. Okno klasy WK3 ma zatem minimum 16 punktów bezpiecznych. W tej klasie rzadko stosuje się proste okucia jednobolcowe czy grzybkowe. Najczęściej składają się z kilku rygli działających w skomplikowanych mechanizmach samozatrzaskowych. Na rynku istnieje kilkanaście autorskich rozwiązań tego typu. Aby wzmocnić ochronę okna klasy WK3, warto również zastosować mechanizm przeciwbieżnego zamknięcia środkowego, składający się z dwóch grzybkowych rolek ryglujących. Rolki zakotwiczone są po obu stronach zaczepu antywłamaniowego, zamontowanego na ościeżnicy i działają na zasadzie siły przeciwstawnej - podczas próby podważenia jednej rolki, druga zaciska się w zaczepie z dokładnie taką siłą, jaka działa na rolkę wyważaną.