Ciepły montaż parapetu zewnętrznego. Czego należy dopilnować, by nie powstały mostki termiczne

„Ciepłe” parapety zewnętrzne posiada w swoich ofertach większość renomowanych firm z branży okiennej. Jednak, żeby spełniały swoje zadanie, muszą być odpowiednio zamontowane. Najwięcej problemów z tym zadaniem mają osoby budujące domy tzw. systemem gospodarczym. Często stawia się tu bowiem na zbyt daleko idącą oszczędność i powierza prace montażowe osobom, które nie mają o nich właściwie żadnego pojęcia. Tymczasem do „ciepłego” montażu tak samych parapetów, jak i całej stolarki okiennej najlepiej zatrudniać się wyspecjalizowaną i doświadczoną ekipę. Takich fachowców na ogół polecają, a czasami wręcz wskazują producenci okien.

Do montażu termoizolacyjnych parapetów zewnętrznych wykorzystuje się podokienne profile, które wykonane są z twardego styropianu (EPS) lub z jeszcze twardszego polistyrenu ekstradowanego (XPS).

Profile te eliminują przedmuchy występujące pomiędzy oknem a parapetem, ograniczając jednocześnie straty ciepła z ogrzewanych pomieszczeń. Ponadto likwidacja mostków termicznych zapobiega powstawaniu zawilgoceń w otworze okiennym.

Zastosowanie omawianych profili rozwiązuje również problem oparcia parapetu (zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego) oraz ułatwia stabilizowanie ramy okiennej.

W celu uzyskania najlepszej termoizolacyjności strefy podokiennej najlepiej jest stosować rozwiązania systemowe, tj. pochodzące od tego samego producenta. Jeśli decydujemy się na profile podokienne danej firmy – dokupmy od razu klej, piankę i taśmy izolacyjne tej samej lub wskazywanej marki. W tym przypadku nie chodzi o naciąganie inwestora na dodatkowe koszty, ale o dobre zestawienie pewnych właściwości poszczególnych wyrobów.

Dzięki przestrzeganiu tej zasady wiele zyskujemy. Kiedy połączenie dolnej części okna z konstrukcją budynku charakteryzuje się doskonałą termoizolacyjnością (wyeliminowane zostają mostki termiczne), poprawia się bilans energetyczny budynku i znacznie zmniejszają się straty ciepła. Pozostałe korzyści płynące z „ciepłego” montażu parapetu zewnętrznego to: komfort akustyczny oraz prawidłowy mikroklimat w pomieszczeniach (strefa podokienna jest szczelna i nie dostaje się do niej woda opadowa).

Styropianowe, ocieplające kształtki wkleja się w dolną część otworu okiennego. Płaszczyzna musi być uprzednio wyrównana i wypoziomowana. Do wklejania profili najlepiej jest stosować klej do styropianu, a istniejące ubytki uzupełniać nierozprężną pianą poliuretanową lub odpowiednim silikonem. Można wklejać je również na niskoprężną piankę pistoletową, ale jej ilość i sposób rozprowadzenia powinien być taki, by pomiędzy podłożem i styropianem nie było żadnych pustek powietrznych.

Jest to szczególnie ważne w okolicach pionowych elementów okna, tj. ramy okiennej i słupka. Okno osadza się dopiero po całkowitym wyschnięciu kleju oraz piany, nakładając je na profil. Podczas montażu należy zwracać uwagę, aby rama okienna dobrze zazębiła się w styropianowej kształtce.

Jeżeli parapet zewnętrzny ma być montowany w innym terminie niż okno – konieczne jest zabezpieczenie styropianu przed działaniem na niego promieniowania słonecznego. Do tego celu wykorzystuje się preparat gruntujący pod tynki lub rozwodniony klej do siatek elewacyjnych.

Niezależnie od materiału, z którego wykonany jest parapet zewnętrzny, podczas jego montowania obowiązują pewne zasady. Ważne jest np. stosowanie specjalnych końcówek do parapetów. Obejmują one dość mocno parapet i tworzą z nim jedną całość, co dodatkowo usztywnia konstrukcję.

Pomiędzy murem a końcówką należy zostawić wolną przestrzeń i wypełnić ją materiałem, który umożliwi rozszerzalność termiczną parapetu. Nadaje się do tego taśma rozprężna, piana montażowa bądź inny materiał, który jednocześnie charakteryzuje się dobrymi właściwościami termoizolacyjnymi. Dzięki temu połączenie będzie miało nieprzerwaną izolacje cieplną, a na ścianie przy nim nie będzie pękał tynk.

Inna ważna rzecz to głębokość parapetów zewnętrznych. Od razu należy podkreślić, że nie chodzi tu tylko o względy estetyczne, a bardziej o to, by woda opadowa mogła swobodnie odpływać. Dzięki temu uchronimy dolną część wnęki okiennej przed powstawaniem na niej zawilgoceń. Najlepiej jest, jeśli parapet zewnętrzny ma określony spadek i wystaje 3 – 4 cm poza płaszczyznę ocieplonej ściany.

Na koniec warto dodać, że choć parapety zewnętrzne z PVC są chyba obecnie najpopularniejsze, to nie jest to jedyny materiał. Do wyboru mamy jeszcze malowane proszkowo parapety aluminiowe i wiele innych rozwiązań, np. płytki ceramiczne, cegłę klinkierową itp.